Het verhaal van Kira en Igor (en het begin van Kas Dog Foundation)
In het najaar van 2012 gingen René en ik voor het eerst naar Kas, Turkije. We waren meteen onder de indruk van de schoonheid van Kas en haar omgeving. De vele straathonden- en katten vonden we geweldig leuk maar ook wel triest…
We kochten brokjes en voerden de straatdieren zoveel mogelijk. Op een avond zagen we een prachtige rood-witte fluffy kat die ernstig gewond was. We hebben hem na heel veel moeite gevangen en kwamen zo in aanraking met Kas Animal Friends Charity. Angela en Norma, twee vrijwilligers van die stichting hielpen ons Igor te vangen (zo hadden we hem genoemd). Igor’s pootje moest helaas geamputeerd worden maar hij mocht gelukkig bij Angela komen wonen. Hij is helaas niet heel oud geworden maar de tijd die hem gegund was, was prachtig en hij heeft genoten van zijn vrijheid bij Angela’s mooie villa aan zee.
Het jaar erop gingen we weer naar Kas. In de winter had ik veel acties op touw gezet om geld in te zamelen voor de shelter. In mei gingen we dus naar het asiel, samen met mijn dochter Lobke en schoonzoon Joost, en zagen we met eigen ogen hoe het leven daar was voor de honden. We waren er kapot van. Zoveel opgesloten honden…gewonde en zieke honden. Troosteloos. Maar ik zag ook hoe blij de honden waren met ons bezoek. Aandacht, knuffelen, je zag ze opleven.
Tricia en Angela een van de meest gedreven vrijwilligers die ik ken, vertelden me hoe belangrijk contact met mensen was voor de honden. Wat heb ik veel van hen geleerd! In juni van dat jaar ging ik met een aantal vrienden weer op bezoek naar de shelter in Kas. Net op die dag werd Kira binnengebracht. Bij de D400 de drukke weg van Kas naar Antalya zagen Norma en Heike een kleine husky rennen. Ze was helemaal in de war en rende achter iedere auto aan die ze zag. Levensgevaarlijk, ze kon ieder moment aangereden worden. De dames bedachten zich niet, zetten de auto aan de kant en pakten haar op. Zo kwam Kira in het asiel. Ze werd in een bench gezet in de operatie ruimte en we gingen haar checken en verzorgen. Toen moest ze naar buiten en werd ze helemaal alleen in een aparte kennel gezet. Ik zat een half uur bij haar en ze kroop dicht tegen me aan. Toen moesten we weg.
Eenmaal thuis liet Kira mij niet los. Ik wilde haar helpen maar hoe? We werken allebei veel en hoe ging ik dat regelen? Maar waar een wil is, is een weg. We hebben ons werkschema omgegooid, thuis werken, vrije dag opsplitsen, en zo gingen wij in oktober 2013 Kira zelf ophalen. Met veel hulp van Tricia en Angela kregen wij haar thuis. Op 3 oktober 2013 kwam Kira bij ons wonen en op 3 november 2020 is Kira over de rainbowbridge gegaan. Helaas veel te kort, net als bij Igor, maar mooie jaren die haar gegund waren zijn erg liefdevol geweest. Ze heeft ons zoveel gegeven en we zijn zo blij dat we haar wereld hebben kunnen veranderen en kunnen redden van een troosteloos bestaan.
Ons mooie logo ontworpen door kunstenares Amke Hulsbos (mijn schoondochter) stelt Kira voor. Zij staat symbool voor onze stichting en wij hopen nog vele hondjes uit de shelter van Kas te kunnen redden.
Dankzij Kira. Voor altijd in mijn hart.