Lieve Belle, jouw verhaal ging zo…..
Je bent op een dag als zwerfhondje van de straat met je puppy’s in de shelter terechtgekomen. Hoe en wanneer weten we niet precies. Omdat er zoveel hondjes zitten en nieuw binnenkomen is het voor die fantastische vrijwilligers moeilijk bij te houden wie er wanneer en op welke manier aankomt in de shelter. Maar de eerste keer dat ik een foto van jou voorbij zag komen op Facebook was in augustus 2018. Die ogen van jou vingen me meteen, je blik raakte me diep. Die foto heb ik toen meteen opgeslagen en staat sindsdien op mijn telefoon en in mijn hart.
Ik sponsorde al een poosje honden op afstand uit de shelter en die werden gelukkig allemaal geadopteerd. Na de laatste adoptie vroeg ik Teresa om advies welke lieve hond ik nu kon sponsoren. Omdat mijn eerdere lieverds steeds geadopteerd werden hoopte Teresa dat die magie ook voor Cora zou werken. Cora is blind zo vertelde Teresa, dus lastig te plaatsen. Ze heeft het zwaar in de shelter en is zo lief, die verdient ook echt een eigen thuis. (Cora bleek het hondje met de aandoenlijke blik van die bewuste foto te zijn). Vele malen heb ik geprobeerd via berichten op Facebook om een gouden mandje voor jou te zoeken. Helaas lukte dat steeds niet, waarschijnlijk door je handicap. Ik wilde je zelf wel in huis halen maar Marc zag een tweede hond om praktische redenen niet zitten. Irma dacht erover na om je op te vangen zodat er in Nederland een baasje voor je gezocht kon worden. Naarmate de tijd verstreek bekroop mij het gevoel dat je toch echt gewoon voor ons bestemd was. Marc veranderde gelukkig van gedachten toen er voor de praktische bezwaren opvanghulp aangeboden werd.
Na dit besluit moesten we jammer genoeg nog een poos wachten omdat Corona roet in het eten gooide voor de reis. Uiteindelijk was eind juli 2020 de dag daar, je mocht je reis naar Nederland beginnen in een bus met Neil, Beppie en Angela. Onderweg liet je je af en toe horen omdat je soms geruststelling nodig hebt, waarschijnlijk omdat je niets ziet en geen idee had wat er allemaal om je heen gebeurde. Je hebt de reis goed doorstaan en begon toen aan je volgende avontuur.
Wonen in een huis met een gezin en Baloe (een andere hond uit Kas) als grote zus. In onze beleving hoort bij een nieuw leven een nieuwe naam dus…. verwelkomden wij op 30 juli 2020 Belle in ons leven. Natuurlijk moest je in het begin heel erg wennen maar met heel veel GEDULD liefde en aandacht was je eigenlijk boven verwachting snel thuis bij ons. We merken niet echt dat je last hebt van je blindheid en op straat ga je enthousiast op veel dingen af maar soms kun je ineens ook heel erg van je af blaffen. Je bent als de dood voor water en bent zelfs in het begin in ‘blinde’ paniek uit je tuig ontsnapt toen we je kennis wilde laten maken met een strandje in het Twiske. Maar je bent wie je bent en er is bij ons in huis voor alle eigenschappen en eigenaardigheden ruimte.
In het begin van vorig jaar zat het je even niet mee, op 9 januari kwamen we ‘s morgens beneden en ontdekten dat je niet meer kon lopen. Je was aan de achterkant volledig verlamd en we waren ontzettend bang dat we afscheid van je zouden moeten nemen. Bij de dierenarts kregen we sombere berichten. De dierenarts hier zag alleen heil in een hele dure operatie zonder enige garanties. Het was niet alleen dat je niet meer kon lopen, je kon zelfs niet eens zelfstandig plassen. We kwamen op aanraden van vriendin Sabrina terecht bij een Orthomanueel dierenarts in Huizen. Een aardig stukje rijden maar wat is het veel waard gebleken, wij hebben Frederique inmiddels benoemd tot wonder dokter. De conclusie was dat je een hernia categorie 4 (van 5) had en dat je een lange weg te gaan had naar herstel. De vraag was toen nog in hoeverre je van zo’n zware hernia zou kunnen herstellen. Je borstwervels stonden schots en scheef (zeer aannemelijk door mishandeling tijdens je zwerversbestaan). Door die scheve borstwervels ben je anders gaan bewegen en dat heeft waarschijnlijk die hernia veroorzaakt. Wat zijn wij blij met deze orthomanueel dierenarts, want…….. als er niets aan de oorzaak zou zijn gedaan was de kans heel groot dat je na een operatie op een andere plek weer een hernia zou krijgen. En hoe bepaal je dan een kwaliteit van leven. Nu ben je een aantal keer behandeld en zijn we heel blij met ons “dronken robothondje” want dat is de manier waarop je nu loopt. Maar je loopt, plast en poept zelf en hebt geen pijn, en dat laatste is eigenlijk nog wel het belangrijkst. Wat een straatvechter, wat een bikkel, je hebt zo hard gewerkt.
Inmiddels is ons gezin ook verrijkt met poes Bowie die als kitten bij ons kwam. Door je ervaring als moeder ging je Bowie behandelen als jouw puppy en zorgde meteen liefdevol voor haar. Nu is ze groot en kan het allemaal wel zelf maar ze komt nog regelmatig lekker bij je liggen. Je dubbele handicap zit je duidelijk niet in de weg want je bent heel levenslustig gebleven en absoluut de vrolijke noot in ons gezin. Maar bovenal ben je de schaduw van Marc en samen een tukkie doen op de bank is jullie grootste hobby. Ons gebakkie met twee gebrekkies, een tikkie brutaal en ontzettend grappig. Wat een geluk hebben wij dat jij bij ons bent komen wonen. Ons hart stroomt regelmatig over van liefde voor jou en kunnen ons een leven zonder jou niet meer voorstellen. We hopen nog heel lang van jouw liefde en toewijding te mogen genieten