Skip to main content

Het verhaal van Juliet, de zus van Prince Alvin

    De afgelopen week hebben jullie van mijn kleine broer, Prins Alvin, zijn reddingsverhaal gehoord. Dat is niks vergeleken bij mijn verhaal. Van mij, Dame Juliet!
    Ik woonde namelijk best een lange tijd samen met mijn vriend Romeo, bij ons eerste lieve baasje. Het ging heel goed met ons. Helaas was mijn baasje er opeens niet meer en we hoorden dat hij was ‘overleden’. Dat is natuurlijk heel erg maar voor ons, mijzelf en Romeo, was het een groot verdriet. De mensen hadden helaas geen andere keus dan mij naar het asiel te brengen.
    Nu zie ik er nog aantrekkelijk uit, voor een oudere dame, maar er kwamen helaas geen mensen om mij op te halen.
    Ik werd stilletjes en een beetje in mezelf gekeerd.  Nu kwamen op de beste dag van mijn leven, de lieve dames van de KDF  op visite bij ons in het asiel. En die vielen als een blok voor mijn statige schoonheid! Zeg nou zelf, dat mooie hartje op mijn hoofd is niet te weerstaan, toch?
    Om het verhaal wat korter te maken: mijn kansen keerden. Ik mocht naar Palamut Pooches!! Dat was echt fijn. Bij Sara en alle anderen kwam ik weer wat tot mezelf.
    De dames van KDF hebben een facebookpagina (geen idee wat dat is) en daar kwam mijn foto op.
    Dat hielp!!
    Want op een fijne dag vorig jaar, zag Marianne mijn foto en ze werd gewoon verliefd op mijn mooie koppie! Vooral het hartje is ze nog steeds heel erg gek op. Ze praatte er steeds over met Stef, legde mijn verhaal steeds in de week en voila! Slimme vrouw hoor, die Marianne, want Stef ging mij ook steeds leuker vinden. Op een middag waren ze op de camping en hebben ze Beppie gebeld, dat ik bij hun mocht komen wonen. Wat een geweldig nieuws!!
    Maar…in de tussentijd werd de wereld een beetje gek. Heel veel mensen kregen een akelige ziekte  waardoor reizen naar Nederland bijna onmogelijk werd. Wachten dus…
    De dames van KDF vonden Mick, die met zijn mooie bus allerlei dieren kan brengen en halen. Wat een geluk voor mij!!
    Eindelijk mocht ik aan mijn lange, lange reis beginnen. Samen met nog meer bofhondjes, zoals Floor, die nu mijn nichtje is. Maar daarover later meer.
    Het ging goed onderweg. Het duurde lang maar ik ben een brave hond en ik hield het heel goed vol.
    Manuela, die ook mijn broertje, Prins Alvin heeft opgehaald, bracht mij naar Koning Binky, Prins Alvin en Marianne en Stef.
    Ze waren zo blij toen ik kwam. Dat zag ik wel aan ze. In het begin vond ik het erg moeilijk om mezelf te zijn, maar ik gedroeg me echt netjes, zoals een dame betaamt. Ik heb nooit iets in huis gedaan, ik was rustig en beleefd. En oh joh, die lui van de hofhouding deden alles voor ons!  Het duurde maar even of mijn staart viel er bijna af van het kwispelen, zoveel ging ik van ze houden.
    Doordat ik bij Koning Binky en Prins Alvin hoor, ben ik nu Prinses Juul. En potverdikkie, dat voelt goed, lieve mensen. Ik mag voor altijd bij ze blijven en geloof mij maar, het is niet alleen rozengeur en maneschijn. Ik blaf soms hard,  ik trek erg aan de riem en ik eet soms weinig. Maar ze houden zoveel van me, en ik van hun, dat het allemaal niks uitmaakt!  En ik graaf grote kuilen in hun tuin waar ik heerlijk in ga liggen, dat vinden ze gewoon goed.
    Als dame én Prinses zeg ik: dit is een match made in heaven.
    Als laatste wil ik nog iets kwijt over KDF. Stef en Marianne gingen hun kinderen ook over ons en hun vertellen en daardoor zijn Floor en Mandy óók geadopteerd. Hoe tof is dat?
    Lieve groeten van de hele ‘gang’ in Erica.