Vorig voorjaar zag mijn vrouwtje een hele zielige foto van mij. Ik was kletsnat en mijn vrouwtje wist gelijk dat zij mij ging redden. Het duurde wel lang voor ik naar Nederland kon komen. Eerst moest er nog bloedonderzoek gedaan worden om te kijken of ik geen enge ziektes had en wel gezond was. OK, mijn voorpootjes staan een beetje scheef, maar verder ben ik kerngezond. Dat ik had ze zelf wel kunnen vertellen, daarvoor hadden ze mij niet hoeven te prikken.
Na een lange reis kwamen we (ik en nog een paar blaffers) op 23 augustus 2021 in Nederland aan bij Beppie in Warnsveld. Daar kwamen mijn vrouwtje en mijn zus Snow mij ophalen. Nu heb ik een eigen mand en eigen speeltjes. En soms “leen” ik de speeltjes van mijn zus. Ik heb ook veel vriendjes en vriendinnetjes. Ik ben wat gegroeid en zwaarder geworden. Nou ben ik zelfs ietsjes groter als mijn zus.
Mijn zus en ik hebben allebei een grote bench in de auto en mogen overal met vrouwtje mee naar toe. Lekker rennen in ’t Leesten, in Den Helder in de duinen en op het strand en naar de familie in Zwitserland. Vrouwtje zegt dat we altijd bij haar blijven.
Dit is het verhaal van mijn redding. Ik wil nooit meer weg bij vrouwtje en Snow.
